شاها فقیری با گدایی فرق دارد
بیگانگی باا آشنایی فرق دارد
امروز کرده مست مستم بوی عشقت
افتان و خیزان امدم در کوی عشقت
حالا که دادی در حریم خویش راهم
من مستحقم مستحق یک نگاهم
بودم گرسنه امدم نانم بدادی
من نیم جان بودم ولی جانم بدادی
پروانه سان دور ضریحت پر زدم من
با عشق و با دل باب بیتت در زدم من
کنه دلم را عشق تو زیر و زبر کرد
جانم رضا جانم رضا پیوسته سر کرد
تار دلم بر پنجره فولاد بستم
کلب توام کلب توام کلب تو هستم
اقرار دارم رو سیاه هستم بدم من
دست تهی در خانه ی تو امدم من
گفتی که هرکس بهر دیدارم بیاید
حق بخشد او را و گره هایش گشاید
تو ضامن اهویی و حصن حصینی
مشکل گشای مشکل اهل یقینی
ای شاه دو عالم شهنشاه خراسان
باشد حریم تو پناه بی پناهان
وابسته ام بر تو من ای ناجی هشتم
هرگز مکن شرمنده ام در نزد مردم
منت نهادی دعوتم کردی رضا جان
یکسر رها از محنتم کردی رضا جان
اقا ندارم امنیت امنیتم ده
اخلاص و ایمان و صفا بر نیتم ده
قلبم شکسته طرد این مردم شدم من
در کوچه و بازار عشقت گم شدم من
با کل امکانات خود اما غریبی
بر هر غریبی تو حبیبی تو حبیبی
گلدسته هایت معبر راه بهشت است
این گنبد زرین تو ماه بهشت است
هر صحن تو صد روضه ی خلد برین است
جاروب کش با شهپرش روح الامین است
باشد نقاره خانه ات اوای جنت
بانگش ز قلب زائران برده است محنت
سقاخانه ات به کوثر شعبه دارد
ای دردها بر اب زمزم رتبه دارد
من پنجره های ضریحت مشت کردم
جان جوادت دست خالی برنگردم
خواندم زیارت نامه ات با اشک دیده
بنما نگاهم جان مام قد خمیده
بیراهه رفتم بر سر راه امدم من
پابوس تو هر اول ماه امدم من