در کف خود گرفته ام قبضه ی آفتاب را
ساخته ام به خشت غم میکده ی خراب را
رنگ حنای دست من از شفق غروب تست
پاک کنم ز موی خود عاریه ی خضاب را
تشنه ی آب زمزمم وهم ز دور دیده ام
بر روی جام میکشم عکس رخ سراب را
<
بی سر اگر به پای تو پیکر پاره ی منست
در شب قدر خورده ام خمره ای از شراب را
در شب انتظار وصل بارقه ای رسید و زد
سوخته جسم و جان ببین عاشق بی حجاب را