پروانه ها شریک شب و شمع و ماتم اند
آئینه های زنگ گرفته ز هر غم اند
شاخ درخت ها همه خاکی تر از منند
آبی نخورد اند که شاداب و خرم اند
ما نیستیم با هم اگر در طریق عشق
گرگان حسن یوسف یعقوب با هم اند
شد استخوان بال هما ابر بخت شان
از چه هنوز تشنه ی باران نم نم اند
بسکه ستاره ریخت ز چشمان آسمان
گلها شب تولدشان برف شبنم اند