در بوته ای و شعله بر آری و زر شوی
تا که عیار مردم صاحب نظر شوی
فردوس را به زیر گلیمت نهاده اند
گر پای بند مکتب و علم و هنر شوی
در فطرتت اگر جنم مردی و وفاست
با احترام و مهر عصای پدر شوی
قد نهال خم شده در ماتم ثمر
چون که تو شاهزاده چو ماهی پسر شوی
خود را زدم به بی خبری همچو دلبران
تا که ز حال عاشق خود با خبر شوی
کردم دعا به روز گذشته ترا به مهر
بیدار در طلیعه ی صبح سحر شوی