دلربای عشق من خاک کف پای توام
مات ابروی کمان و قد و بالای توام
در کف چاه محبت از ازل استاده ام
شب نشین وهم آن زلف چلیپای توام
دربدر در کوچه های بی نشان و پنجره
روز و شب میگردم و محو تماشای توام
روی قلبم یادگاری خوش نویسی کرده ای
زنده و ممنون خط و مهر وامضای توام
یا بیا بنشین کنارم یا مرا همره ببر
منتظر تا کی ذز این امروز و فردای توام
گفته ای املا خود ای ماه گم گشته به اشک
تا قیامت سر گران و گرم انشای توام
خون من بر گردنت باشد بدون هیچ عذر
هر چه هستم هرکه هستم جذب سودای توام
ای امیر عشق در آن خلوتت با یک نظر
در بیابان طلب سر مست صهبای توام
خضر از آب حیات زندگی خیری نکرد
گفت با طول امل پنهان و پیدای توام