ردیف و به منزوی

هرگز ز روز قبل و ز فردا سخن مگو
بی منشی و مشاوره هر جا سخن مگو
نمرود ساخت برج و عمارت در آسمان
دیگر ز پشه و بت و بت‌ها سخن مگو
آتش نبود شخص خدا بود با خلیل
با هیچ کس ز نار و ز بردا سخن مگو
فرعون به دوش خویش خدا یش روانه کرد
از دست و اژدها و ز موسی سخن مگو
عیسا از آسمان به نخ مریم آمده
از سوزن وکرامت عیسا سخن مگو
یوسف ستاره داشت بدون سپهر و ماه
از چاه و گرگ و کید زلیخا سخن مگو
با منبری که سوخته ابلیس آمده
باشد قیامتی و به پروا سخن مگو

در یتیم طفل یتیم نبوت است
بی عشق و بی ارادت طاها سخن مگو
هفت آسمان با صدو ده یاعلی به پاست
بی فاطمه ز حضرت مولا سخن مگو
ای منزوی تجلی خورشید مجتباست
از صبح و آفتاب در این جا سخن مگو
گفتی مگو ولی تو بگو از حسین ما
از کربلا بگو و ز اعدا سخن مگو