ردیف ت

دست بخیل رعشه ی جان قناعت است
چشم نیاز مرگ بدون غرامت است
از چشم زخم هر که گرسنه ست بیم دار
گورت و گر نه چاک گریبان نقمت است
دندان ما شمرده کلاهی دگر زنند
غافل از آنکه عاریه ی بی عبارت است
اشکی که ریخت باعث ویرانیت شود
این آب شور لازمه ی شام محنت است
دزدی که خانگی ست چو موش اراذل است
پایش کنید قطع که هنگام فرصت است
خاموشی امشب از سر شب حکم می کند
معلوم می شود که ظهور برائت است