ردیف م

خاکستر م به باد دهیدو گلم به خم
با شوق می به میکده دارم قرم قرم
این باده را ز خلد مخلد چشیده ام
گل کرده مستیم شده ام بی قرار و گم
بیمار بودم از نگه عاشقانه اش
تزریق کرده لعل لبش بر دلم سروم
سر تاسر حوالی قلبم نهال کاشت
بسته ست ابروان کج اش بر دلم کروم
با غمزه های چشم سیاه اش رسید و کشت
هر کس که بود و آمد و شد بلکه کلهم