غزل ردیف ز به حافظ

هوای عشق بود دلنشین و روح انگیز

به هر چه می نگرم جلوه های رنگ آمیز

قدم کمان و بنا گوش شد سپید اما

زهر چه بود نکردم به اشتها پرهیز

کمین گرفت به شیرین و شد در آغوش اش

چه قسمتی ست  خدایا برنده شد پرویز

ز غیر پیر مغان من مدد نمی گیرم

که طرف دامن او هست  و بود دست آویز

ز زلف یار گره خورده است بر کارم

گشایشی نبود تا به روز رستاخیز

غلام آن برکاتم که باغ جنت ساخت

به دست و روی گشاده به ناله ی شب خیز

نوازش دل دیوانه ام مکن ای دوست

که تفته شد جگر پاره ام از آتش تیز

بیار باده به جامم  بریز ای ساقی

که تا خراب کنم آستان کافر خیز

*********