شهری پر از گدا

ما را خیال صحبت بیگانه ات نبود

صد شمع بود و حاجت پروانه ات نبود

بیت الکریم درب ندارد به هیچ وجه

شهری پر از گدا و کسی خانه ات نبود

از شاخه های تاک چنان می‌چکید می

از چه شراب در ته پیمانه ات نبود

مستی ما ز سرزنش خمره ی می است

جوش سحر به ناله ی مستانه ات نبود

پیمانه ها شکسته و خم ها شدند خرد

یک خشت سالمی چو به خمخانه ات نبود

یک جا شدم عرق ز خجالت ز هرم شرم

رحمی چرا به غیرت مردانه ات نبود

عمری ترا به صفحه ی چشمم گریستم

عذری چرا به عشق صمیمانه ات نبود

دیدم نوشته ای به روی خمره ای به می

جز من کسی به گوشه ی میخانه ات نبود