ردیف و به کلیم

ستاره ماه نباشد در آسمان بی تو

ندیده ایم که خورشید لا مکان بی تو

شها به خال لبت چار قل خدا خوانده

فرو رود به زمین ورنه این جهان بی تو

اگر نظر نکنی آسمان نمی چرخد

که‌مر گ هست به کانون زندگان بی تو

نسیم عشق بیا غنچه را شکوفا کن

که چشم بسته و لال است هر زبان بی تو

بگوش می‌شنوم واان الغریبا را

فتاده در پس در مادري جوان بی تو

شکسته ساق گل و غنچه اش شده پر پر

ز میخ و خنجر و درب شرر فشان بی تو

هنوز ناله ی زهرا به گوش می آید

که برده اند علی را ز خاندان بی تو