کشیده ام خط ممتد به روي معبر داغ
دویدم و نرسیدم چرا به کشور داغ
تقاطع دلم از عشق پاک یک طرف ست
زدم به سنگ فراقش شکسته ام سر داغ
برای بدرقه اسفند‌و دود دل بر خاست
نهاد روی دلم با اشاره آذر داغ
ظرافت پر طاوس در تجسم نیست
دو پای قبح نشانی ست روی شهپر داغ
درست در وسط قلب با محبت او
گذاشت پیش نگارش به جلوه خنجر داغ
نوشته ام به روي بازوان خود مادر
که دوستار توام تا به صبح باور داغ