گوهر اشک

صدفی هست پر ز گوهر اشک
هست طفلی چو نازپرور اشک
مردم چشم سوگوارانی
غرق گشته به بحر غم در اشک
در عزاخانه ی شه بی سر
مینماید تو را مطهر اشک
گر گوارا زلال و شفاف است
هست یک شعبه ای ز کوثر اشک
چشم بی اشک چشمه ای خشک است
خواه از حق دو دیده ی تر اشک
روز و شب ،ماه و سال پیوسته
لای روبی کند ز پیکر اشک
دل قناتی ز نینوا دارد
گر بریزی ز دیده یکسر اشک
بر گلویی که به ز گل می بود
ریخت در قتلگاه خنجر اشک
بر غریبی زینب و طفلان
میفشانید جسم بی سر اشک
بر سر پیکر پدر آنروز
ریخت با تازیانه دختر اشک
به روی هر جراحت بدنش
جای مرهم فشاند خواهر اشک