من خواهرت رقیه ی دردانه ام علی
تو شمع جمعی و پر پروانه ام علی
چون غنچه ای ز سوز عطش نزد مادرت
خم گشته چون سرت به روی شانه ام علی
من تشنه و تو تشنه تر از من به خیمه گه
تو رخ کبود و من گل پژمانه ام علی
از بهر جرعه آب که ریزم به لعل تو
چشم انتظار ساقی میخانه ام علی
بر جای آب روی لبانت به نزد باب
نم نم چکد چو اشک غریبانه ام علی
تو شیر خواره ای و منم طفل کوچکم
تو پیر عشق و من در دردانه ام علی
بگرفته ام بغل به طریقی تو را کنون
گریه مکن به ناله ی نالانه ام علی
لالایی تو ذکر مناجات من بود
گهواره ی تو قبله ی حاجات من بود