فراموشی

ما را سپرده اند به دست فرامشی

ما هم روانه ایم به دنیای خامشی

داغ نیاز مهر جبین زمانه شد

مردند مردمان گرسنه ز ناخوشی

از دست عشق های مجازی و کذب محض

کردیم از برای همیشه چو خود کشی

کو عشق کو محبت کو لطف و ذوق و شوق

عشقا شده به جان شماها نمایشی

شرمنده ی دلم شده ام دادمش فریب

ای دل تو هم مرا به طریقی چو میکشی

مطرب بزن تو ساز و بخوان بلبل چمن

از نو بدست آمده ایام دلخوشی

آمد بهار و جلوه گری یار میکند

نک بهر مقدمش چو هزاران بچاوشی