تاکی و چند من ز شیا طین کلک خورم
جرمی که کرده ام به ازایش کتک خورم
در بوته وعیار تو من امتحان دهم
بگذار تا به دست تو دیگر محک خورم
تا کی نمک شناس نباشم عنایتی
عمری است من ز خوان ولایت نمک خورم
من آدم بهشتی اگر می شوم به عشق
چون میوه ها ز شاخه ی باغ فدک خورم
بیچاره ام به گوشه ی عزلت نشسته ام
این رزق را ز سفره ی چرخ و فلک خورم
از درگه موالی خود دور گشته ام
چون مشک از معاصی بی حد ترک خورم
شرط وفا نبود که من رنگ عوض کنم
باید در این مرام همیشه کتک خورم