غبار غم بنشسته چرا بر اعضایت

تو عاشقی و نشانت بود به سیمایت 

چو شمع کشته به یک سو خموش استادی

به من بگو تو که هستی کنم تمنایت 

چرا به صورت دیوار مینهی صورت 

چرا به طوعه نگویی ز درد دلهایت 

به دیده ات نگرم نقش یار من داری 

ازین نشانه نمودم به دیده پیدایت 

مگو  که خانه ندارم غریب این شهرم

بیا به خانه ی چشمم بنه قدمهایت 

به دیده ام بنشستی که تا سحر امشب 

کنم به یاد حسین من تو را تماشایت 

تو را به جان علی اکبر حسین سوگند 

برو بگو که نیاید به کوفه مولایت