سید الکریم

مردم ری نگارتان آمد
گل هر نوبهارتان آمد
در همه حال یارتان آمد
وقت محنت قرارتان آمد
شرف و عزت و نعیم آمد
عشقتان سید الکریم آمد
در دو دنیا دو دیده وا کرده است
عالمین را چه با صفا کرده است
با قدومش صفا بپا کرده است
نورافشان سپهر را کرده است
جلوه ی ماه او تماشایی است
به ز شاهان و حاتم طائی است
مضجعش چون جنان صفا دارد
حرمش نکهت ولا دارد
خلق و خویی ز مجتبی دارد
روضه اش بوی کربلا دارد
بر رخ ماه منظرش صلوات
به روان مطهرش صلوات
از مدینه به ری قدم زده است
در دل خاک ری علم زده است
خط بطلان به روی غم زده است
از وفا دکه ی کرم زده است
او فرستاده ی امام ماست
او ولی نعمت تمام ماست
هر چه دارید از عنایت اوست
هر چه را بنگرید آیت اوست
سینه هاتان پر از محبت اوست
همچنان کربلا زیارت اوست
حرمش کعبه و بهشت شماست
خطه اش دیر یا کنشت شماست
ما غریق مشاعرش هستیم
تا جزا ما به خاطرش هستیم
بر لب  بام و طائرش هستیم
تا دم مرگ زائرش هستیم
نظر مرحمت به ما دارد
ما جفا کار و او وفا دارد
ما به زیر لوای او باشیم
روز و شب در ثنای او باشیم
خانه زاد سرای او باشیم
او شه و ما گدای او باشیم
او خط سرنوشت و راه ماست
حرم او پناهگاه ماست