رسيدم در گلستان تو از شام خراب اي گل
به روي قبر تو من ريختم يك جام آب اي گل
چو گل بودم ننوشيدم به گلشن جرعه ي آبي
ولي بگرفت گلچين از دو چشم من گلاب اي گل
سوال از خصم كردم بهر چه دشنام مي گويي
ز سنگ و كعب و ني بشنيده ام آنجا جواب ای گل
چهل منزل تو با راست به نوك نيزه ي دشمن
به فرقم سايه كردي زير تيغ آفتاب اي گل
گلت چون شد به ويرانه خزان سربسته ميگويم
جدا شد از جفا يك سوره از ام الكتاب اي گل
ز خارستان پر بيم و كوير دشمنان تو
هنوز از غنچه هايت بشنوم من آب آب اي گل
بر بلبل به گرد گل چو شمعي تا سحر آنشب
ز ميناي دلم ميريخت خوناب کباب ای گل
چو گل من سينه چاك و همچنان قمري فغان دارم
ز سيلي خوردن طفل تو تا يوم الحساب اي گل
به كاخ هفت دربندش يزيد سفله با طرزي
ببسته دستها و كتف من را با طناب اي گل