خرابه ی بی سقف

همه اعضای من پر از درد است

چهره ام از گرسنگی زرد است

گر تن من چو بید  می لرزد

تازیانه به دست نامرد است

ای پدر در خرابه ی بی سقف

روزها گرم و شب چنان سرد است

می کشد تیر زخمهای من

دل طفل تو کلبه ی درد است

بهر آزادی قیام تو

کتک اینجا فقط ره آورد است

دنده وساعدوودندانهام

همه بشکسته در یم درد است

بی قیام و قنوت می باشم

دشمنت بر سرم چه آورد است