- آرامش خیال حیاتی دگر دهد
هر شاخه ای که تیغ هرس خورده بر دهد
باد بهار شانه سرک بر سر گل است
بلبل ز بخل سکته کند جان و سر دهد
پای برهنه صفحه ی گلزار آبله ست
هر تاول اش زنشترو خاری شجر دهد
مادر تمام عمر زیان ها بدیده ایم
خورشید هر غروب که آید ضرر دهد
بر گوش ما ندای سحر با غبار آه
هر کاروان که رفته و آید خبر دهد
هر جا مفتش است حلول ندامت است
بوق قطار نغمه ی زنگ خطر دهد