زیر درخت کاج چراغانی منست
بلبل به شاخ و وقت غزلخوانی منست
تندیس اسب واقعه باشد برابرم
هق هق صفیر دیده ی گریانی منست
از بسملش گذشته پس از قرن ها ولی
آئینه مات دل دل قربانی منست
بیرون میکده به هیا هو نشسته ام
هر خمره ی شراب به مهمانی منست
ارواح رفتگان شب قدر است آمده
گاهی به عیش و گاه پریشانی منست
طوقی به دور گردن و طوقی مقابلم
با ساقی و پیاله می افشانی منست
شهزاده با تجلی خود جلوه کرده است
دارم امید رفع پریشانی منست
با ناله نه به شعر نه با این برو بیا
ارثیه ام به کسوت دربانی منست