در خانه ی کریم گدا معتبر شود
در بوته ی نعیم فلز شان زر شود
در هر کجای شهر ز ما گفتگو بود
ما آنچه گفته ایم معما سمر شود
آب حیات از لب خورشید جسته ایم
روشن از این طلیعه چراغ سحر شود
هر کس به زعم خویش بجایی نمی رسد
با ید ز پیر میکده صاحب نظر شود
ناخن به زخم دل زدن از صبر سنگ بود
برق عقیق جوهر خون جگر شود
یک در اگر گشوده کنی بر خراب عشق
با یک اشاره باز چنان هفت در شود
فحش از جسارت لب لعل است و کنه دل
تا شخص روبرو ز عنایت خبر شود