اساس این جهان نقشش ضمیرش بوریا باشد
مسیرش امتدادش شش جهت نا آشنا باشد
به غربالی ترا در آزمون زیرو زبر کردند
ز تو چیزی نمانده ادعایت مدعا باشد
قضا را با قدر انداختم دعوا و می بینم
دو دست آسمان بالا دعا گوی شما باشد
من از استغفرالله لبم شرمنده ام زیرا
به عمری توبه هایم نا سزا و ناروا شد
کتاب ما ورق خورد و کسی مضمون ندید اصلا
تمام سطرهایش پرده پوشی خدا باشد
خجالت را بغل کردم زدم بر روی پیشانی
عرق از انفعالم نم نم روز جزا باشد
ازین عالم مرا سرمایه ای مانده الا افسوس
دوزانویم چو چوب خشک در ذوق عصا باشد
مرا فردا شکایت هاست از اقوام وهم خونها
چرا دنیای ما آنقدر بی جا بی وفا باشد
اگر لغزش سر دستت نوازش ها کند بینی
رخ مقراض لا دارد برش هایش بلا باشد