سرمایه ی محرم

دردی که داشتم به سر غم گذاشتم

رخت سیاه بر دل ماتم گذاشتم

هر معصیت که بود به هر شکل کرده ام

تقصیر خویش گردن آدم گذاشتم

مژگان پر تلالو خورشید عشق را

زیر چراغ کشته ی شبنم گذاشتم

شد باز جیب بسته ام از کثرت کرم

طرزی کلاه بر سر حاتم گذاشتم

در وسعت حریم دلم پلکان زدم

پا در سما به دوش دو عالم گذاشتم

هر خدمتی که بود مرا عرضه داشتند

نک در ازای آن بخدا کم گذاشتم

از اشک ناله غصه و وجه بلا عوض

سرمایه ای برای محرم گذاشتم