گریستم

درعنفوان اشک به زحمت گریستم

در انتها به واژه ی منت گریستم

بر صورت گناه زدم خنده ی ملیح

در اوج ابتذال به رحمت گریستم

از شمع زودتر شده ام فانی شما

از بسکه روز شب به ارادت گریستم

چیزی نمانده است مرا لطف کن میا

هر بار آمدی به خجالت گریستم

رنگی ز وهم پیرهن عصمتی شده

از ذوق چیست بهر غرامت گریستم

دیده سفید دل سیه از غفلت امید

عمری برای لفظ و عبارت گریستم

در خاک ریز عشق شبی شعله ور شدم

مردم ولی برای شهادت گریستم

ممنون این دلم که مرا عاقلم نکرد

دیوانه ام به غیرت شهرت گریستم