زده پیوند بر تار دلت از تاک پیوندی
گل سر از درخت مو به زلف یار می بندی
کنارت ایستاده دست در آغوش تو دارد
به دنبال کدامین یار در شب های در بندی
الا یا ایها الساقی ببر تاک دل او را
که بنویسد ز خون خود حدیث آرزومندی
به یک گوشه نگاهی در شب یلدایی اش دیدم
به او آموختی عاشق شدن دل دادگی پندی
مرا میخواستی در آن شب رویا بسوزانی
فرار از دست تو کردم به یک ایما و صد رندی
بیا دست از سرم بر دار عشقت را حلالم کن
قتیلت میشوم آخر به الطاف خداوندی
ترحم کن ز پا افتاده ام در فرصت آخر
بیا بگذار بر لعل لبم یک بوسه ی قندی