من هر چه گشتم مثل تو خوشگل نباشد
در خود فرو رفتم چو من بد گل نباشد
دیشب نشستم بافتم زلف ترا من
احساس خود گم کرده ام در دل نباشد
وقتی دو صف مژگان تو لشگر کشی کرد
بازم کنی انکار او قاتل نباشد
من دوستت دارم الا آرام جانم
تو در عوض گویی که او قابل نباشد
آرامگاهم در میان قلب تو بود
مردم برای فاتحه قائل نباشد
گفتم شبی در بزم من گیسو بر افشان
گفتی به روی چشم اگر مشکل نباشد
میخواهم امشب عکس تو در آب بینم
آب از سر چشمه اگر که گل نباشد
در شعر شاعرها دخالت کرده ام من
گفتم غزل چون صائب و بیدل نباشد