سپهر عشق را با یک تجلی هفت پروینم
که بیش از چهارده قرن است من خورشید زرینم
به یک نیت به یک وعده به یک روز و به صد توفان
به هجده ماه تابان کرده ام تکمیل تدوینم
به هشتاد و چهار عشق و به هفتاد و دو قربانی
چه در دنیا چه در عقبا دگر گریان و غمگینم
به هفت نوبت ،به راس غرق خون معراج کردم من
تنور و تشت و ویران و درخت و قاب قوسینم
چهل منزل چهل شب در چهل طور تجلی ام
خدا بوده به همراه من و آغوش و بالینم
شفیع المذنبینم ای گنهکاران عالم من
به قرآن خواندنم در تشت،با لبهای خونینم
منم اناالحسین مصباح قبل از عالم و آدم
حسینم پور زهرا معنی طاها و یاسینم
صراطالمستقیم اش را به جان اثبات کردم من
به پاهای پر از تاول بود تبعین و تکوینم
اناالحق گفتن زینب به چوب محمل اش باشد
به تفسیر بلیغ خطبه های حیدری بینم
برای داد خواهی نی ،برای باز بینی من
به تصویر قیامت راس ها در پشت هم چینم
به ای ،ذنب ام پر کرده عالم را به مظلومی
ولی تثبیت شد امر به معروف من و دینم
کبوترهای من آواره در دشت و بیابانند
به ظاهر در شجاعت گر چه من بر خصم مسکینم
الایا اهل العالم من حسینم یکه و تنها
که زنها در بدر سرها بريده هر چه هست اینم
من از گودال و از بالای نیزه در همه احوال
دعا گوي شما ای سینه چاکان و محبینم
به هر شکلی من از این دهر تسکینی نمی خواهم
دل پاره غم و داغ و الم گردیده تسکینم
به قطره قطره اشکی که نثار من شده ممنون
گناهان شما را تا قیامت پاک و تضمینم
سه باراشام اشام علی بشنیدم از ناقه
بیاد لاله های در کویر داغ غمگینم