غزل ق

پدر عشق بسوزد که بلا دارد عشق

زنده ام زنده به عشقم که صفا دارد عشق

در همه حال به افتادگی و حیرانی

نظر مرحمتی جانب ما دارد عشق

سوختم ساخته ام لب نگشوده ز فراق

تا کی و چند به من جور وجفا دارد عشق

رخ نشان می دهد و می رود از پیش نظر

سر آزار مرا از چه چرا دارد عشق

نه تبسم نه نگاهی نه ارادت دارد

چه کنم با چه کسی عهد و وفا دارد عشق

مردم و زنده شدم مرده شدم زنده شدم

رحم انصاف مروت به کجا دارد عشق

یا برو یا که بیا یا که بکش دست ز من

چه بلایی به من بی سر و پا دارد عشق

می کنم با تو خداحافظی امروز به بعد

نه من و تو نه تو و من چه ادا دارد عشق